موفقیت روش Skilled Migrant Category

تحقیقات نشان می‌دهد که روش گزینش کارگر ماهر (Skilled Migrant) از کارایی قابل قبولی برخوردار است.

تحقیق جدیدی که توسط وزارت کار نیوزیلند انجام شده نشان می‌دهد که روش انتخاب مهاجران در شاخه کارگر ماهر (Skilled Migrant Category یا SMC) به طور کلی از کارایی مورد انتظار برخوردار بوده و 94 درصد از مهاجرانی که به این شیوه قدم به نیوزیلند گذاشته‌اند، سه سال پس از مهاجرت شاغل و از حقوق میانگین 30 دلار در ساعت برخوردار بوده‌اند.

تحقیق انجام شده با نام «نقاط تمایز» تلاش داشت با بررسی امتیازی که مهاجران در شاخه‌های مختلف مهاجرتی دریافت کرده‌اند نسبت به حقوق آنها، دریابد که کارگران ماهر تا چه میزان در فضای کار نیوزیلند جذب شده‌اند.

به گفته واسانتا کریشنان (Vasantha Krishnan)، سرپرست تیم تحقیق: «سه سال پس از اقامت در نیوزیلند، 94 درصد از مهاجران مشغول به کار هستند و به طور میانگین 30 دلار در ساعت حقوق دریافت می‌کنند. مهاجران با مدارک تحصیلی بالاتر حقوق به مراتب بالاتری دریافت می‌کنند و اینچنین به نظر می‌رسد که به خوبی توانسته‌اند از مهارتهای خود در مشاغلی که در این کشور پیدا کرده‌اند استفاده نمایند. به عنوان مثال، کسانی که حایز مدارج تحصیلی بالاتر بودند، تا 33 درصد بیش از افراد کمتر تحصیلکرده فاقد تحصیلات آکادمیک درآمد داشتند.»

کارگران ماهری که بابت داشتن پیشنهاد به کار امتیازی دریافت کرده بودند، دستکم به اندازه سایر مهاجران فنی‌ای که پیش از آنها در نیوزیلند مشغول به کار بوده‌اند درآمد داشتند. برغم نداشتن تجربه کاری در نیوزیلند، مهاجران دارای پیشنهاد کاری توانسته بودند به سرعت و با موفقیت با کار در نیوزیلند مانوس شوند.

به گفته خانم کریشنان: «تحقیق صورت گرفته نشان داد که SMC به طور کلی کارکرد قابل قبولی دارد و شاید تغییرات جزیی برای بهبود طراحی خط مشی -از طریق ساده سازی تعداد سوالاتی که از افراد متقاضی پرسیده می‌شود و همچنین تطبیق بهتر امتیازات تخصیص داده شده نسبت به توانایی کسب درآمد در آینده- لازم باشد. از این یافته‌ها در آینده برای تغییر روش گزینش در این حوزه استفاده خواهد شد.»

خانم کریشنان همچنین خاطرنشان ساخت که این تحقیق نتایج یک تحقیق پیشین را نیز که نشان می‌داد مهاجران فنی در نیوزیلند سطح درآمد خیلی خوبی دارند، تایید می‌کند.

SMC به این منظور طراحی شده تا افرادی با توانایی تاثیرگذاری مثبت در اقتصاد و جامعه نیوزیلند را قادر سازد که اقامت دایم این کشور را دریافت نمایند. کسانی که بابت داشتن مهارتهای قابل تبدیل و شرایط لازم برای یافتن کار (داشتن پیشنهاد کاری، مدارک دانشگاهی و تجربه کاری مورد تایید در بازارهای کاری قابل قیاس –comparable labour market) قادر به کسب امتیاز باشند، می‌توانند از این طریق به نیوزیلند مهاجرت نمایند. امتیازات مهاجران باید به سطح مشخصی برسد تا بتوانند اقامت نیوزیلند را دریافت نمایند.

*****

منبع: dol.govt.nz

لینک خبر: http://www.dol.govt.nz/News/Media/2012/research-shows-skilled-migrant-points-working-well.asp

 

یکسال و اندی گذشت

یکسال و سه ماه از اون ظهر گرم ماه رمضون که با دوستان ناهار می‌خوردیم و یکیشون ازم پرسید چرا نمی‌رم دنبال مهاجرت به نیوزیلند گذشت. یه ناهار معمولی و غذای سرد و یه سوال بدون مقدمه و موخره. اما همه زندگیم رو تحت الشعاع قرار داد.

حداقل، اگه مهاجرت به نیوزیلند عملی هم نشه، باید پذیرفت برای مقطعی نه چندان کوتاه زندگیم رو به شدت تکون داده. و چه تلاش شیرینی! نتیجه مهم نیست. باید شیرینی رو وقتی تو مسیر تلاش برای رسیدن به هدفت هستی، هدفی که بهش اعتقاد داری، بهش اشتیاق داری، بهش ایمان داری، حس کنی. لذت در نفس تلاش و عیارشه، نه نتیجه. من برای هر نتیجه‌ای آماده‌ام. شاید بیش از ده سال باشه که به شکلهای مختلف به مهاجرت فکر کرده‌ام. سالها بهش فکر کرده‌ام، نقد کرده‌ام، مقایسه کرده‌ام، تحقیق کرده‌ام، پرسیده‌ام، سبک و سنگین کرده‌ام. بماند که تحلیلهای خودم رو بارها و بارها زیر بوته نقد قرار دادم و هر بار سعی کردم ثابت کنم اشتباه می‌کنم، دیدم که متاسفانه اینطور نیست.

اما از یکسال و سه ماه پیش و ظهر اونروز شهریورماه بود که یکی از رفیقان شفیق اینجانب کک مهاجرت به نیوزیلند رو به تنبان ما انداخت و دوره‌ای پرهیجان و شیرین شروع شد. روزی که گواهی اشتغال به کار از هر سه شرکتی که درشون کار کرده بودم آماده شد…، روزی که نتیجه آیلتس رو روی سایت دیدم (ببخشید شبی که …) و اشک تو چشام حلقه زد…، روزی که فهمیدم حتما باید مدارکم رو به NZQA بفرستم و استرس داشت منو می‌کشت …، روزی که نتیجه NZQA اومد و قند تو دلم آب میشد…، روزی که بعد از منفی دو روز، تکرار می‌کنم: بعد از منفی دو روز، از تو pool در اومدم -که بعید میدونم کسی باورش بشه- و خیلی روزهای دیگه که هر کدوم و لحظه به لحظه‌شون تو ذهنم ثبت شده.

الآن خیلی چیزها راجع به نیوزیلند می‌دونم. اما روزی که اون ناهار رو می‌خوردیم، تنها چیزی که من و دوستم می‌دونستیم این بود که بچه محل سابقش سالهاست که تو نیوزیلند زندگی می‌کنه و خیلی هم راضیه. اسم پایتختش رو هم به لطف اطلاعات عمومی خودم می‌دونستم. 🙂 و ضمنا می‌دونستم بعد از ناهار سراغ گوگل می‌رم تا سایت اداره مهاجرتش رو پیدا کنم.

امروز داشتم تو اینترنت می‌گشتم که اتفاقی تبلیغات شرکت نیک ویزا رو دیدم. روش کلیک کردم و رفتم تو سایتش دیدم به به! به به! آقای مهندس سلطانی مشاور ارشد شرکت کنار آقای جان کی (نخست وزیر نیوزیلند) عکس گرفتن! و کلی مطلب در مورد نیوزیلند و پذیرش دانشجو و مهاجرت و راهکار ویژه برای مهندسای کامپیوتر و …. همین آقای سلطانی که سال پیش (ششم آذر سال 1389) در جلسه خصوصی با اینجانب نمی دونست لیسانس کامپیوتر باید مدارکش رو چه جوری تو NZQA اسس کنه و حتی تا چند ماه بعدش هم نمی دونست و کارشناساش مرتب بهم زنگ میزدن و پیشنهاد بستن قرارداد وکالت میدادن، حالا کلی سر و صدا و تبلیغات راه انداخته و ادعا می‌کنه که موکلینش رو به نیوزیلند میرسونه! جالب اینکه زیر عکسهایی که گفتم، ننوشته این عکس در انگلستان گرفته شده و یه جورایی خواننده رو تو خماری فرو می‌بره. البته شرکت نیک ویزا شرکت بدی نیست. سابقه طولانی و موفق در مهاجرت به استرالیا داره که به تازگی با روی آوردن افراد به نیوزیلند وارد این شاخه هم شده. به نظر شما آقای سلطانی هم جزو خواننده‌های وبلاگ 2migrators یا فروم migranthelp هست؟    😉

سال پیش سالی بود که کمتر ایرانی‌ای تو اینترنت راجع به مهاجرت به نیوزیلند می‌دونست. کمتر وبلاگی از دوستان ساکن نیوزیلند وجود داشت و من چند هفته وقت گذاشتم تا قوانین مهاجرت رو بخونم و همون موقع بود که عهد کردم اگه موفق شدم، اطلاعاتم رو بدون مضایقه در اختیار دیگران قرار بدم. و خدا رو شکر تا حالا تونستم این کار رو بکنم. شاید این یه جور جبران لطف دوستانی مثل سپهر، سپیده، مریم، ناصر و بقیه باشه؛ حتی لطف کارشناسای مهاجرت از ولینگتون که به همه ایمیلهام دقیق و درست جواب می‌دادن. آمریکایی‌ها یه اصطلاحی دارن که میگه pay forward. یه جورایی ترجمه‌اش میشه همون بیت معروف «تو نیکی میکن و در دجله انداز * که ایزد در بیابانت دهد باز».

چیزی که به طور حتم نمی‌شه ازش گذشت اینه که تو این مدت دوستای باارزشی پیدا کردم. دوستایی که شاید نفر به نفرشون تو زندگیم تاثیر گذاشته باشن، دوستایی که جبران لطفشون خیلی دشواره و این مسئله وظیفه سنگینی رو به دوش من می‌ذاره. امیدوارم که از پسش بر بیام.

 

امید

در پستهای قبلی یه موضوعی رو از دوستی تعریف کردم که مدارکش رو برای assessment فرستاد NZQA و چون لیسانسش از دانشگاه آزاد نجف آباد بود، Level 6 برآورد شد. دیروز خبر خوبی از ایشون به دستم رسید. ایشون یه ای-میل به NZQA زدن و مدعی شدن که مدرک لیسانسشون از اعتبار لازم برای اینکه Level 7 اسس بشه برخورداره. چون دانشگاهی در سوئد (که طبق اطلاع من جزو لیست دانشگاههای exempt from assessment هستش) مدرک لیسانس ایشون رو قبول کرده؛ چند سال اونجا مشغول تحصیل بوده و فوق لیسانس خودش رو با پروژه ای زیر نظر پروفسور فلانی گرفته. خلاصه، پیرو این ایمیل ازشون خواسته شد که مدرک فوق لیسانسشون و هزینه ارزیابی مجدد رو براشون بفرسته. بعد از حدود دو ماه بررسی، ظاهرا تلاش ایشون نتیجه داد و لیسانس ایشون رو Level 7 و فوق لیسانسش رو Level 9 برآورد کردن.

البته ما نمی دونیم NZQA رنک دانشگاه آزاد نجف آباد رو تو لیست مرجع خودش تغییر داده یا اینکه مدرک فوق لیسانس دوستم باعث تجدید نظر اونا شد. اما امیدوارم این تجربه بتونه راه کسان دیگری رو که وضعیت مشابهی دارن هموار کنه و کمکی باشه براشون. شاید هم برای اونایی که لیسانسشون رو از دانشگاه آزاد نجف آباد گرفتن خوب شده باشه. 🙂

 

اعتماد از دست رفته

شاید به مخیله خیلی از شما هم خطور نکنه که مدارکی رو از طریق یکی از شرکتهای پستی معروف به خارج از کشور ارسال کنید و متاسفانه بعد از 11 روز نه تنها بسته به مقصد نمی‌رسه، بلکه تنها جوابی که می‌شنوید اینه که می‌تونن هزینه ارسال رو به شما برگردونن یا مجددا و بدون هزینه ارسال رو انجام بدن.

شرکت TNT که به خاطر خدمات مشتریان و مشتریمداری (customer care) کلی ادعا داره و کلی جایزه و تقدیرنامه گرفته، نتونسته بسته یک کیلویی اینجانب رو به همراه 40-50 بسته دیگه که از ایران عازم لندن بوده، به مقصد برسونه. البته ناگفته نمونه که ظاهرا این مسئله یه مقدار سیاسی-امنیتیه (هر چند کسی حاضر نیست دراین مورد اظهار نظر رسمی بکنه). خب دیگه، 50 تا بسته از ایران تابلوئه دیگه! چه میشه کرد!

اما به عقیده من یه شرکت جهانی نباید اجازه بده که شهرت و اعتبارش دستخوش و بازیچه مسائل سیاسی و اینجور چیزا بشه. مدیرای این شرکت نباید اجازه بدن یه بسته خاص گرفتار موانع امنیتی بی‌دلیل بشه. اینجوری علاوه بر اینکه اعتبار و نشان شرکت TNT خدشه دار میشه و اعتماد مشتریان ازش سلب میشه، خود مشتریا هم متحمل ضرر و زیان ناشی از گم شدن یا حداقل دیر رسیدن بسته شون میشن.

بعد از 7-8 روز از نرسیدن بسته به مقصد، با شرکت TNT تهران تماس گرفتم و اعتراضم رو نسبت به این مسئله به صورت مکتوب براشون ارسال کردم. جالب اینکه اگه مرسوله شما فقط کاغذ و مستندات باشه، نه خسارتی به شما تعلق میگیره (غیر از هزینه پستش) و نه می‌تونستید بیمه‌اش کنید!!! خلاصه با تلاشهای فراوان و ارسال ایمیل به tnt.com در هلند و تماس تلفنی و ایمیلی با مدیر دفتر منطقه‌ای خاورمیانه در دبی، به من زنگ زدند و حاضر شدن که هزینه ارسال رو کلا عودت بدن (با محفوظ بودن روال عادی ارسال بسته فعلی).

شعار شرکت TNT این جمله است: «sure we can» خلاصه اینکه ایندفعه هم من حسابی بز آوردم و هم اونا. چون شعارشون تبدیل شد به «maybe we can» یا شاید «we cannot».

 

آموزش زبان- englishpod_conversation

برای اون دسته از دوستانی که علاقمند به تقویت زبان انگلیسی و به خصوص مهارتهای شنیداری و گفتاری و تقویت مهارت در انجام مکالمات روزمره هستن، این لینک رو دارم:

http://www.4shared.com/folder/Zm6kWsUQ/Englishpod.html

امیدوارم کمکشون کنه. englishpod خودآموز صوتی فوقالعاده‌ایه که میتونید روی موبایل یا mp3 player داشته باشید و در زمانهای مرده‌ای مثل انتظار در ایستگاه مترو، رفت و آمد بین منزل و محل کار و غیره ازش استفاده کنید.

هدف این بسته آموزشی، آموزش انگلیسی محاوره‌ای با لهجه آمریکاییه و به فهم بهتر و بیشتر مکالماتی که تو فیلم می‌شنوید کمک می‌کنه. در مورد من که واقعا اینطور بوده. خیلی ازش خوشم میاد.

تو مسیری که بالا گذاشتم، این خودآموز رو که حجمش به 2.5 گیگابایت میرسه آپلود می‌کنم. الآن هنوز بخش‌های کمی ازش آپلود شده‌اند. اما اگه به همین مسیر سر بزنید، به مرور بقیه‌اش رو هم آپلود می‌کنم.

 

سکنی گزیدن در نیوزیلند

خیلی فکر کردم تا برای واژه settlement یه معادل با مسما پیدا کنم که تو عنوان این مطلب بگذارم: «سکنی گزیدن». خیلی هم به دلم ننشست.

بگذریم…. یکی از چیزایی که این ماهها خیلی ذهن من و همسرم رو و حتی برخی از اطرافیان نزدیک مثل پدر و مادرها و خواهرامون رو (-پس برادرم چی؟   -آخه من که برادر ندارم!) درگیر کرده، اطلاعات اولیه و ضروری در مورد زندگی در نیوزیلنده. اطلاعاتی مثل باز کردن حساب بانکی، کرایه خانه، قوانین موجر و مستاجر، خرید خانه، مراکز خرید، متوسط قیمت خواربار و ارزاق در نیوزیلند، شماره تلفنهای ضروری، نقشه شهرها، نقشه مسیرهای حمل و نقل عمومی و …. من هم این چند وقته کارم شده بود اینکه همه جا سرک بکشم و یه مقدار اطلاعاتم رو بیشتر کنم. نه اینکه نمی شه این جور اطلاعات رو تو اینترنت پیدا کرد، اما جمع و جور کردن اطلاعات پراکنده‌ای با این دامنه وسیع و به زبانهای انگلیسی و فارسی (تازه دور از جون نویسنده‌هاش، نمی دونی طرف درست متوجه شده، نشده، درست ترجمه کرده یا نه ….) یه کم مشکله.

اما دو سه روز پیش یه ای-میل از ادامه مهاجرت نیوزیلند تو لندن دریافت کردم که مشکل من رو به کلی حل کرد. تو این ای-میل یه لینک برام فرستاده بودن که شامل یه کتاب 186 صفحه‌ای pdf بود. میشه کل کتاب یا هر فصلی‌اش رو که دوست دارید داونلود کنید. یادم اومد که خودم هم قبلا به این صفحه سر زده بودم و کتاب رو داونلود کرده بودم. اما بهش توجه کافی و وافی نکرده بودم!!! خلاصه…… تو این کتاب هر چی که در مورد نیوزیلند بخواهید هست. لینکش رو اینجا می ذارم تا شما هم بتونید ازش استفاده کنید.

تحت عنوان: Settling In   >>>   Advices for New Migrants

http://www.immigration.govt.nz/community/stream/support/settlingin/

 

مهاجرت به نیوزیلند- مشکلات

بدون شک کشور 4 میلیونی نیوزیلند در این سالها و با باز کردن درهای اقتصادش به روی جهانیان از دهه هشتاد میلادی، دچار کمبود نیروی انسانی ماهر و متخصص شده. این کشور برای جبران این نقیصه دست به اتخاذ سیاستهای تشویقی برای جذب مهاجر از اروپا و آمریکا و سایر کشورها کرده. هر سال چندین نمایشگاه در انگلستان، اسکاتلند، ایرلند و کانادا برای جذب مهاجر ترتیب میده. اما واقعیت اینه که دورافتادگی معیاریه که هر کسی رو برای رفتن به اونجا به تردید میندازه. تصور کنید حدود 9 ساعت اختلاف ساعت با خاورمیانه، 12 ساعت اختلاف با انگلستان و حداقل 16 ساعت با ایالات متحده، باعث شده تعامل آنلاین کیوی‌ها با دنیا نیز کمی با مشکل مواجه بشه. اونها به همین دلیل دست به اتخاذ سیاستهای تشویقی زده‌اند تا بتونن نیروی کار بیشتری رو جذب کنن.

اما با همه این حرفا، رفتن به نیوزیلند زیاد هم ساده نیست. اگه تخصصتون در رشته خاصی هست، از دانشگاههای مورد تایید نیوزیلند فارغ التحصیل شدید و سابقه کار مرتبط هم به میزان کافی داشته باشید، به صورت بالقوه می‌تونید برای مهاجرت به عنوان نیروی کار ماهر اقدام کنید. البته به همه اینها داشتن نمره آیلتس بالای 6.5 رو هم اضافه کنید.

یکی دو تا از رشته هایی که نسبتا راحتتر از بقیه پذیرفته میشن، رشته IT (فناوری اطلاعات) و مهندسی کامپیوتره (علوم کامپیوتر در واقع). اما متاسفانه موانعی هم سر راه فارغ التحصیلای این رشته وجود داره. یکی از اونها که یه جورایی هم باعث دلخوری و تو ذوق زدن میشه، دانشگاه محل تحصیله. اگه دانشگاه محل تحصیلتون تو لیست دانشگاههای مورد تایید نیوزیلند نیست (دانشگاههای بدون نیاز به بررسی)، باید مراقب باشین و دعا کنین. چون مثلا اونا از بین دانشگاههای آزاد، همه رو قبول ندارن. چیزی که تا حالا ازش مطمئنم اینه که دانشگاههای آزاد شهر تهران رو قبول دارن. اما مثلا دانشگاه آزاد واحد نجف آباد (با اینکه جزو بهترین دانشگاهها هست) رو قبول ندارن. اونا کاری ندارن که این دانشگاه عملا از امکانات و سطح علمی و آکادمیک اصفهان بهره منده و اصفهانیها بخاطر توزیع مناسب جمعیت و توسعه شهری دانشگاه آزادی تو محدوده اصلی شهرشون تاسیس نکردن.

من دو نفر رو میشناسم که فارغ التحصیل دانشگاه آزاد (یکی ماهشهر و دیگری نجف آباد اصفهان) تو رشته مهندسی کامپیوتر-سخت افزار هستن. مورد دوم، مدارکش رو به NZQA فرستاد و متاسفانه به عنوان level 6 اسس شد. به همین دلیل هم نمی تونه از طریف مدرکش برای مهاجرت به نیوزیلند اقدام کنه. ایشون مدرک فوق لیسانسش رو از اروپا و از یه دانشگاه خوب گرفته که اتفاقا اون هم جزو دانشگاههای مورد تایید در نیوزیلنده. اما برای استفاده از bonus points باید حتما روی مدرک لیسانسش ادعا (claim) کنه که در نهایت و بعد از یک ماه انتظار این بلا سرش اومد. مورد اول هم level 6 اسس شد.

شاید برای ما یه مقدار درک این نوع برداشت اونا مشکل باشه. اما به هر حال واقعیت داره. امیدوارم یه روزی قوانینشون رو مورد بازنگری قرار بدن و معیارهاشون رو برای رده بندی دانشگاهها تصحیح کنن. البته نباید کوتاهی وزارت علوم و ضعف سیستم آموزشی در ایران رو هم نادیده بگیریم. اگه یه سازمان درست و حسابی میومد دانشگاههای کشور رو با یه معیار منطقی رده بندی میکرد، شاید کشورهایی مثل نیوزیلند هم برای کار خودشون اون رو مبنا قرار می‌دادن و به کسی جفا نمی‌شد.

 

واکنش دیگران

یکی از مسایل جالب در مقوله مهاجرت، واکنش اطرافیان و دوستان و آشناهاست. از وقتی که ما عزممون رو برای رفتن از کشورمون جزم کردیم، هر کسی که به نحوی از تصمیم ما خبردار می شه، به یه شکل اظهار نظری می کنه. ولی خیلی خیلی جالبه که بیشتر این اظهار نظرها، مثبت و توام با حس سمپاتی و همدردیه. انگار که ما نماینده دستکم دو نسل از تیر و طایفمونیم که تونستیم (…یعنی… ممکنه تونسته بشیم…) به این موفقیت عظما نایل بشیم. نمی دونم این مملکت چی کم داره که همه تو این فکرن یه جورایی ازش فرار کنن. حتی کسایی که شاید 25 سال از خودم بزرگترن، چنان چشماشون برق می زنه وقتی از رفتن ما صحبت می کنن یا می پرسن، که انگار یکی از آرزوهای دور و درازشون داره برآورده می شه. نمی دونم این واقعیت، خوبه یا بده! نمی دونم به حس بی هویتی و پوچی ما ایرانیا برمیگرده یا به این که این مملکت مشکلاتش خیلی بیشتر از اونیه که حتی آدمهای 50-60 ساله بهش عادت کرده باشن. اون هم کسایی که غالبا تحصیل کرده و از اقشار متوسط اقتصادی و سطح بالای فرهنگی جامعه هستن. نمی دونم…